از زنـــدگــی از ایــن همـــه تـــکرار خســــــــــته ام
از هـــای و هـــوی کــوچــه و بازار خستــــــــه ام

دلگــــیرم از ســـــــــــــتاره و آزرده ام ز مــــــــــاه

امشـــــب دگــــر ز هـــر که و هر کـــار خستــــه ام

دل خستـــــه ســــوی خانه تن خستــــه می کشــــم
آخ ... کــــزین حصـــار دل آزار خستـــــه ام

بیــــزارم از خموشـــــی تقویــــم روی میــــز

وز دنـگ دنـــگ ســــاعت دیوار خستـــــــه ام

از او کــــه گفـــت یار تو هستــــم ولی نبــود

از خــــود که بی شکــــیبم و بی یار خســته ام

تنــــها و دل گرفتــــه و بیــــــزار و بی امیــــد
 

از حـال من مپـــرس که بسیــــار خستـــــــه ام