کاش میدانستی زیستنم بی تو فقط مردن است... کاش میدانستی که اوج من تنها برای توست... و تو تنها مرا با متن هایی میبینی که نه من، بلکه خود توست. همین دیروز ، تردیدت مرا کشت و تو مینگریستی که چرا، که چرا، من جان میکنم. عجب که تو به برون به دنبال آنی میگردی ، که آن در خود توست... تلالو نجوای موسیقی بیکلامت چه آرامش بخش است... صحنه ی هنرمندی چهره ات، مرا به بیکرانه های عشق میبرد... کاش خودت میدانستی که من بی تو میمیرم... دوست خوب من، دوستت دارم. 

پ،م 

مرسی دوست خوبم