کاش دنیا
یکبار هم که شده
بازیش را به ما می باخت
مگر چه لذتی دارد
این بردهای تکراری برایش؟!...

مادر

بانوی بی نظیری

که می تواند

از فرسنگ ها فاصله

غم ِ نهان

در چشمانت را بخواند...

       

کاش میدانستی زیستنم بی تو فقط مردن است... کاش میدانستی که اوج من تنها برای توست... و تو تنها مرا با متن هایی میبینی که نه من، بلکه خود توست. همین دیروز ، تردیدت مرا کشت و تو مینگریستی که چرا، که چرا، من جان میکنم. عجب که تو به برون به دنبال آنی میگردی ، که آن در خود توست... تلالو نجوای موسیقی بیکلامت چه آرامش بخش است... صحنه ی هنرمندی چهره ات، مرا به بیکرانه های عشق میبرد... کاش خودت میدانستی که من بی تو میمیرم... دوست خوب من، دوستت دارم. 

پ،م 

مرسی دوست خوبم